Crass
Οι Crass, ένα από τα πιο εμβληματικά punk συγκροτήματα της δεκαετίας του 1970 και 1980, ξεκίνησαν την καριέρα τους με έντονο πολιτικό μήνυμα και DIY φιλοσοφία, επηρεάζοντας τη μουσική σκηνή και την κοινωνική δράση με τη μουσική και τους στίχους τους. Το πρώτο τους άλμπουμ, “The Feeding of the 5000” (1978), είναι ένα μανιφέστο του anarcho-punk, με στίχους που επιτίθενται στο κατεστημένο και στη θρησκεία. Κομμάτια όπως “Do They Owe Us a Living?” και “Punk is Dead” αναδεικνύουν την αμεσότητα και την ωμότητα του ήχου τους.
Το δεύτερο άλμπουμ, “Stations of the Crass” (1979), συνέχισε στο ίδιο πολιτικό και ηχητικό μοτίβο, προσθέτοντας μεγαλύτερη πολυπλοκότητα στις συνθέσεις. Το άλμπουμ περιλαμβάνει τραγούδια όπως “Big Man, Big M.A.N.” και “White Punks on Hope,” τα οποία σχολιάζουν κοινωνικά και πολιτικά θέματα με αιχμηρή κριτική.
Το “Penis Envy” (1981), είναι ένα άλμπουμ που ξεχωρίζει λόγω της φεμινιστικής του προσέγγισης και της χρήσης γυναικείων φωνητικών. Κομμάτια όπως “Bata Motel” και “Berkertex Bribe” αναδεικνύουν την πρόθεση των Crass να προκαλέσουν και να αφυπνίσουν το κοινό τους. Το “Christ – The Album” (1982) είναι ένα διπλό άλμπουμ που περιέχει ζωντανές ηχογραφήσεις και στούντιο κομμάτια, συνεχίζοντας την πολιτική και κοινωνική κριτική με τραγούδια όπως “Have a Nice Day” και “Mother Love”.
Το “Yes Sir, I Will” (1983) είναι ένα πιο πειραματικό άλμπουμ, γνωστό για την συνεχή ροή των τραγουδιών του και την έντονη πολιτική του θεματολογία, αναφερόμενο κυρίως στον πόλεμο και την ειρήνη. Το τελευταίο τους άλμπουμ, “Ten Notes on a Summer’s Day” (1986), διαφοροποιείται από τα προηγούμενα με έναν πιο πειραματικό ήχο και πιο αφαιρετικούς στίχους, κλείνοντας την δισκογραφική πορεία των Crass με ένα διαφορετικό ύφος.