Είναι jazz; Είναι soul; Είναι rap; Είναι funk; Η απάντηση είναι ναι σε όλα, αλλά είναι πολλά περισσότερα από αυτά: είναι Jazzmatazz. Το 1993 ο rapper και παραγωγός Keith Edward Elam (γνωστός ως Guru, από το Gifted Unlimited Rhymes Universal) εκδίδει την πρώτη από τις 4 συνολικά συλλογές του Jazzmatazz. Όπως είπε και ο ίδιος, η έμπνευση του ήρθε παρατηρώντας γάτες να σκαλίζουν με τα νύχια τους κιβώτια στα σκουπίδια. “Ήταν σαν να έκαναν sampling από τραγούδια της Jazz για να παράγουν Hip Hop”, έχει δηλώσει χαρακτηριστικά. Έτσι, αποφάσισε να κάνει το επόμενο βήμα, να δημιουργήσει ένα νέο είδος που να είναι Hip Hop με live Jazz: 2 είδη μουσικής που έχουν ψυχή και απορρέουν από την καθημερινότητα.
Jazzmatazz Volume 1
1993 λοιπόν και ο Guru μαζεύει μια dream team στο studio. Σημειώνετε; Donald Byrd (τρομπέτα), Ronny Jordan (κιθάρα), MC Solaar (rapper), Branford Marsalis (σαξόφωνο), N’Dea Davenport, Roy Ayers (vibraphone), Carleen Anderson και αρκετοί ακόμη συνυπάρχουν στο ίδιο album. Ο ρυθμός είναι ξεκάθαρα Hip Hop, ωραία καθαρά beats από τα 85 ως τα 100 bpm. Τα σαξόφωνα “ντύνουν” κάθε τραγούδι με εκπληκτικούς αυτοσχεδιασμούς, ενώ σε μερικά σημεία ακούγονται samples από γνωστά κομμάτια της Soul. Το “Showdown” του Monk Higgins, το “Satin Soul” της Love Unlimited Orchestra και το “Funky President” του James Brown είναι μερικά από αυτά.
Ο Guru ξεκίνησε κάτι σε πειραματικό επίπεδο, όντως σίγουρος πως θα αφήσει ιστορία. Δεν έπεσε έξω, μιας και το αποτέλεσμα είναι μαγικό. Μιλάμε για ένα album που δεν πρέπει να λείπει από τη συλλογή κανενός dj και ένα βινύλιο must για κάθε vinyl lover. 45 λεπτά μουσικής πανδαισίας, στο ίδιο μοτίβο με το Doo bop του Miles Davis, ιδανικά για warm-up σε party, για αυτοκινητάδα, για παντού. Είναι ένα Hip Hop album για τους fans της Jazz και ταυτόχρονα ένα Jazz album για τους fans της Hip Hop.
Jazzmatazz, the sequel
Το 1995, το 2000 και το 2007 ακολούθησαν οι 3 επόμενες συλλογές Jazzmatazz. Παρόλο που ήταν ποιοτικές και έξυπνες δουλειές με εξίσου δυνατές συνεργασίες, καμία δεν κατάφερε να φτάσει στο επίπεδο της πρώτης συλλογής. Αναμφίβολα, ο Guru όρισε ένα νέο είδος που άφησε το σημάδι του στη μουσική ιστορία. Αν δεν είχε χάσει τη μάχη με τον καρκίνο το 2010, μπορεί να μας έδινε και ένα 5ο χτύπημα.