Ένα μουσικό αφιέρωμα στις θρυλικές Τρύπες

“Γεια σας, είμαστε οι Τρύπες από τη Θεσσαλονίκη!”

Με αυτά τα λόγια ξεκινούσαν τις εμφανίσεις τους, ο Γιάννης Αγγελάκας και η παρέα του.

Με αφορμή την πρόσφατη επανέκδοση του άλμπουμ “Κεφάλι Γεμάτο Χρυσάφι” από τις Τρύπες, ετοιμάσαμε ένα αφιέρωμα για τους θρύλους της ελληνικής ροκ σκηνής.

Το 1983, στη Νεάπολη της Θεσσαλονίκης, γεννιούνται οι Τρύπες. Επηρεασμένοι από την punk και την alternative rock της εποχής, ο Γιάννης Αγγελάκας γράφει ελληνικούς στίχους και τραγουδάει, ενώ ο Γιώργος Καρράς τους δίνει ζωή με το μπάσο του. Στις πρώτες τους εμφανίσεις, κιθαρίστας ήταν ο Μιχάλης Κανατίδης και ντράμερ ο Κώστας Φλωροσκούφης. Το 1984, με το θάνατο του Κανατίδη, κιθαρίστας αναλαμβάνει ο Μπάμπης Παπαδόπουλος. Αργότερα, θα αντικατασταθεί και ο Φλωροσκούφης από τον Γιώργο Τόλιο στα ντραμς.

Με συχνές εμφανίσεις σε Θεσσαλονίκη, στο ιστορικό “club Σελήνη” και στο “Τσα-Τσα”, και αργότερα στην Αθήνα, σε club όπως το Rodeo, το Κύτταρο και στο θέατρο Λυκαβηττού, οι Τρύπες καθιερώνονται στο μουσικό στερέωμα σαν πρωτοποριακή ελληνική ροκ μπάντα με πιστούς θαυμαστές. Στα 90ς ακολουθούν τα πρώτα live και σε εξωτερικό με το διεθνές φεστιβάλ Eurockéennes στη Γαλλία, και εμφανίσεις σε Λονδίνο και Μάντσεστερ. Το 2001, ύστερα από σχεδόν δύο δεκαετίες, τα μέλη της μπάντας παίρνουν ο καθένας τον δρόμο του. Με ένα ήσυχο και αξιοπρεπές αντίο.

“Τρύπες”, 1985

Το 1985 κυκλοφορεί το ντεμπούτο, ομώνυμο άλμπουμ τους, σε συνεργασία με τη νεοσύστατη Ano-Kato Records και μηχανικό ήχου το Νίκο Παπάζογλου. Η ιδιαίτερη φωνή του Γιάννη Αγγελάκα και οι αιχμηροί του στίχοι χαρίζουν στο άλμπουμ τη δυναμική του. Δινούν επίσης ένα ιστορικό ξεκίνημα για τις, τότε-ανερχόμενες, Τρύπες. Ο δίσκος περιέχει έντεκα κομμάτια. Από αυτά, το τραγούδι “Ταξιδιάρα Ψυχή” γίνεται το αγαπημένο στους θαυμαστές της εναλλακτικής ροκ μουσικής, μέχρι και σήμερα. Δεν πέρασε όμως πολύς καιρός και τελικά τα σπάνε με την Ano-Kato Records. Ζητούν δανεικά από το φίλο τους, Σπύρο Βεδουρά για να ηχογραφήσουν το δεύτερο άλμπουμ τους.

“Πάρτυ στον 13ο όροφο”, 1987

Το “Πάρτυ στον 13ο όροφο” σηματοδοτεί τη συνάντηση με το Γιάννη Πετρίδη και το συμβόλαιο τους με την Virgin. Κατά την περίοδο των ηχογραφήσεων, για αυτό που θα είναι το δεύτερο άλμπουμ της καριέρας τους, αποχωρεί ο Κώστας Φλωροσκούφης και τη θέση του στα ντραμς παίρνει ο Γιώργος Τόλιος. Με αυτό το δίσκο οι Τρύπες καθιερώνονται πλέον ως το καλύτερο ελληνικό ροκ συγκρότημα και κάνουν όλο και περισσότερες live εμφανίσεις. Από αυτές, σίγουρα ξεχωρίζουν εκείνες στο “Άλσος” και στο “Αν Club”, μαζί με τον Παύλο Σιδηρόπουλο.

“Τρύπες στον Παράδεισο”, 1990

Το 1990 θα αποδειχθεί χρυσή χρονιά για τις Τρύπες. Με το τρίτο άλμπουμ τους “Τρύπες στον Παράδεισο” αποκτούν πανελλήνια φήμη. Αποκτούν ακομά ένα μέλος στην παρέα τους, στο πρόσωπο του κιθαρίστα Ασκληπιού Ζαμπέτα. Την ίδια δεκαετία αρχίζουν και οι πρώτες εμφανίσεις στο εξωτερικό, αρχικά με το φεστιβάλ Eurockéennes , στο Μπέλφορ της Γαλλίας, το 1990.

“Εννιά Πληρωμένα Τραγούδια”, 1993

Ο τελευταίος δίσκος της μπάντας, προτού αλλάξουν το μουσικό τους ύφος, είναι και ο πιο καθοριστικός. Το “Εννιά Πληρωμένα Τραγούδια” είναι εκείνο που έκανε τις Τρύπες “μόδα”. Ο στίχος γίνεται πιο προσωπικός, η μουσική παραγωγή τελειοποιείται και το συγκρότημα γνωρίζει την επιτυχία σε ένα πιο ευρύ πλαίσιο. Ο δίσκος άλλωστε, πούλησε 40.000 αντίτυπα, νούμερο αστρονομικό για την εποχή. Από τα εννέα τραγούδια (δέκα στην ουσία, μαζί με την ακουστική διασκευή του “Αμνησία”, από τον πρώτο τους δίσκο), το κομμάτι “Δεν χωράς πουθενά” γίνεται ύμνος μιας ολόκληρης γενιάς. Σε συνέντευξη του ο Αγγελάκας είχε πει: “Με σόκαρε όλη αυτή η ενέργεια που ήρθε ξαφνικά πάνω μας. Άρχισα να νιώθω άβολα, σχεδόν αρρώστησα…η υστερία, η ένταση, οι συναλλαγές, οι promoters που τα τσέπωναν. Χρειάστηκαν δύο χρόνια για να καταλάβω πως θα σταθώ μέσα σε αυτό το πανηγύρι, χωρίς να χαθεί η υπόστασή μου…”.

Το 1993, ηχογραφήθηκε επίσης το “Υπέροχο Τίποτα” που αποτελεί πειραματική μουσική του Γιώργου Καρρά σε στίχους του Γιάννη Αγγελάκα. Σε αυτό ο τελευταίος εξερευνά και άλλα είδη μουσικής πέρα από τη ροκ. Με τη χρήση μουσικών οργάνων όπως ακορντεόν, τσέλο, κοντραμπάσο και συνθεσάιζερ το αποτέλεσμα είναι απόλυτα σινεματικό. Λίγο καιρό αργότερα χρησιμοποιείται και ως soundtrack για την ταινία “Η εποχή των δολοφόνων” του Νίκου Γραμματικού, με την προσθήκη τεσσάρων ακόμα κομματιών.

“Κράτα το σώου μαϊμού”, 1994

Το 1994 οι Τρύπες ηχογραφούν το live άλμπουμ “Κράτα το σώου μαϊμού” στο Club Ρόδον. Με αυτό το δίσκο κλείνει και η πρώτη δημιουργική περίοδος για το συγκρότημα. Από τα δεκαέξι κομμάτια τους σε live επανεκτέλεση και με ακουστικά όργανα, εντύπωση προκαλεί το ότι δεν περιέχεται κανένα από τα τραγούδια από τον δίσκο “Εννιά Πληρωμένα Τραγούδια” παρά το γεγονός ότι το άλμπουμ είχε κυκλοφορήσει ήδη. Το μόνο κομμάτι που δεν υπήρχε σε κανέναν άλλο προηγούμενο δίσκο είναι το “Ασφάλεια”. Εκείνη τη χρονιά πραγματοποιούνται και δύο sold-out εμφανίσεις στο Marquee, στο Λονδίνο, και μία, επίσης sold out, στο Μάντσεστερ.

Στην ιστορία όμως, θα μείνει εκείνη η εγχώρια, στις 30 Σεπτεμβρίου, στο θέατρο Λυκαβηττού. Τα πρωτοσέλιδα των εφημερίδων θα γράψουν για αναρχικούς, “γνωστούς-αγνώστους και “ροκ αίμα”. Περιμένοντας το συγκρότημα να βγει στη σκηνή, μέσα στο ασφυκτικά γεμάτο θέατρο, θα αρχίσει ξαφνικά να πέφτει ξύλο. Πέτρες, λοστοί, αλυσίδες θα άφηναν δεκάδες τραυματίες και ανοιγμένα κεφάλια, σε αυτή τη μαύρη νύχτα στο Λυκαβηττό.

“Κεφάλι Γεμάτο Χρυσάφι”, 1996

Ο έκτος και προτελευταίος δίσκος της μπάντας βλέπει και την εξέλιξη τους, καθώς εισέρχονται σε μια νέα δημιουργική περίοδο. Το άλμπουμ “Κεφάλι Γεμάτο Χρυσάφι” γίνεται χρυσό μέσα σε μόλις δύο εβδομάδες, ενώ ξεχωρίζουν τα κομμάτια “Καινούρια ζάλη”, “Ακούω την αγάπη” και το ομότιτλο “Κεφάλι γεμάτο χρυσάφι”. Ο δίσκος φέτος κυκλοφορεί σε επανέκδοση. Θεωρείται από τα πλέον επιτυχημένα εμπορικά άλμπουμ της ελληνικής ροκ της δεκαετίας του ’90.

“Μέσα στη Νύχτα των Άλλων”, 1999

Το τελευταίο άλμπουμ για το συγκρότημα έρχεται το 1999, με τον τίτλο “Μέσα στη Νύχτα των Άλλων”. Ακολούθησαν δύο χρόνια με live εμφανίσεις πριν το οριστικό “αντίο” το 2001. “Οι Τρύπες διαλύθηκαν γιατί σταμάτησαν να έχουν περιπέτεια. Η ατμόσφαιρα είχε αρχίσει να μην είναι τόσο συντροφική. Δεν υπήρχε χρόνος και διάθεση να ψάξουμε για καινούρια ακούσματα” είπε χαρακτηριστικά σε συνέντευξη του ο Αγγελάκας, μερικά χρόνια αργότερα. Ο ίδιος ωστόσο, θα συνεχίσει με solo πλέον καριέρα.

“Τότε τι κρίμα, τι κρίμα, τι κρίμα, παντού περισσεύεις και παντού ξεψυχάς” τραγούδαγε ο “βασιλιάς” της ροκ Γιάννης Αγγελάκας και μαζί του, όλη η ελληνική νεολαία. Μέσα στα σχεδόν δεκαοχτώ χρόνια καριέρας τους, οι Τρύπες αποθέωσαν το ελληνικό ροκ. Έδωσαν επίσης έμπνευση και σε πολλά άλλα μεταγενέστερα συγκροτήματα. Χάρισαν στο προσηλωμένο κοινό τους, μοναδικές ζωντανές εμφανίσεις, τίμια άλμπουμ με τραγούδια που εξέφραζαν τα συναισθήματα, τους φόβους και τις ελπίδες της γενιάς τους. Τελικά άφησαν το σημάδι τους στην ιστορία ως ένα από τα καλύτερα ελληνικά ροκ συγκροτήματα όλων των εποχών. Σήμερα, παρότι το είδος φαίνεται να έχει παρακμάσει στην Ελλάδα, οι Τρύπες, δεκαεφτά χρόνια μετά την διάλυσή τους , παραμένουν ακόμα πιο επίκαιροι από ποτέ.