Kαλέστε μας για ενημέρωση παραγγελιών Δευτέρα - Παρασκευή 3-6 μμ

Τί γίνεται τελικά με τα Grammys;

Σε νέα που δεν με ενδιαφέρουν καθόλου την περασμένη Κυριακή πραγματοποιήθηκαν τα βραβεία Grammys.

Λέω πως δεν με ενδιαφέρει για δύο λόγους. Πρώτον δεν ξέρω τους μισούς απ’ αυτούς που βραβεύονται/ συμμετέχουν. Στα αλήθεια δεν ξέρω τί ακούει αυτή η νέα γενιά, μόνο κάτι ονόματα που ακούω από τη δωδεκάχρονη αδελφή μου. Η οποία δεν ξέρει ποια είναι η Britney Spears (αυτό πόνεσε). Δεύτερον τα Grammys δεν με ενδιαφέρουν γιατί τα θεωρώ πουλημένα/αγορασμένα βραβεία που λίγο έχουν να κάνουν με την πραγματική αξία ενός καλλιτέχνη και περισσότερο με τα συμφέροντα των δισκογραφικών, ποιος έχει το καλύτερο marketing, ποιος “γράφει” καλύτερα για τις κάμερες.

Θα μου πεις τότε γιατί γράφεις για τα Grammys; Εδώ οι λόγοι είναι περισσότεροι. Α) Διάβασα πως βραβεύτηκαν ορισμένοι καλλιτέχνες που κατά την άποψη μου πραγματικά το άξιζαν (ΑΚΑ μου αρέσουν οπότε και ήθελα να κερδίσουν). Β) Η κατηγορία καλύτερου rock album πήγε σε ένα rock album που το άξιζε πραγματικά. Γ) Διάβασα ένα ενδιαφέρον άρθρο στη DAZED. Ο Tyler, The Creator μίλησε για τη νίκη του για το καλύτερο rap album και για τον πολιτικά ορθό ρατσισμό που κρύβεται από πίσω. (Περισσότερα γι αυτό παρακάτω.)

Δεν θα μιλήσω περί καλύτερων στιγμιότυπων στα Grammys, τους πιο συναισθηματικούς λόγους και ποιος φωτογραφήθηκε με ποιον. Βασικά γιατί δεν τα είδα και αρνούμαι να υπόβαλλω τον εαυτό μου σε αυτό το level of cringe. Αν θες για αυτά, μπαίνεις Buzzfeed και έχει κάπου στα 3,000 άρθρα που περιγράφουν καρέ-καρέ όλα τα κουτσομπολιά και τα μαλλιοτραβήγματα. Με gifs!

Οι νικητές των φετινών Grammys

Η μεγάλη είδηση ήταν πως η 17χρονη Billie Eilish σάρωσε στις περισσότερες κατηγορίες συγκεντρώνοντας συνολικά πέντε βραβεία. (Best New Artist, Song of the Year, Album of the Year, Record of the Year και Best Pop Vocal Album) για το τραγούδι “Bad Guy” και το άλμπουμ ‘When We Fall Asleep, Where Do We Go?’.  Αξίζει να αναφερθεί επίσης πως και ο αδελφός της, Finneas, βραβεύτηκε για την παραγωγή και τη μουσική ηχοληψία του άλμπουμ. Αλλά και η αγαπημένη Lizzo κατάφερε να αποσπάσει μερικά βραβεία για τις κατηγορίες Best Pop/Solo Performance, Best Urban Contemporary Album και Best Traditional R&B Performance.

Best Rock

Και το καλύτερο rock άλμπουμ της χρονιάς είναι το… ‘Social Cues‘ των Cage The Elephant. Κάτι το οποίο ξέραμε.  Το ‘Social Cues’ είναι αλμπουμάρα! Όχι ότι είχαν και κανένα σοβαρό competition. Αν εξαιρέσεις τους Rival Sons με το ‘Feral Roots’, το οποίο ωστόσο ούτε καν πλησιάζει σε αυτό που έκαναν φέτος οι Cage The Elephant.

Grammys

Gary Clark Jr.

Ότιδήποτε βγάζει ο Gary Clark Jr. αξίζει να βραβευτεί και το ‘This Land’ προφανώς και έπρεπε να πάρει κάτι. Ο Gary Clark Jr. βραβεύτηκε και στις τρεις κατηγορίες όπου ήταν υποψήφιος. Αυτές του Best Rock Song και Best Rock Performance, και Best Contemporary Blues Album,  γιατί obviously.

Οι Chemical Brothers υπερίσχυσαν στις ηλεκτρονικές κατηγορίες, όπως ήταν αναμενόμενο. Ενώ το best metal performance το πήραν οι Tool με το ‘7empest’. Το βραβείο καλύτερου alternative αλμπουμ (aka μουσική που οι Αμερικάνοι δεν ξέρουν πώς αλλιώς να περιγράψουν) το κέρδισαν οι Vampire Weekend για το ‘Father Of The Bride’. Cool cool.

Για country μουσική δεν θα μιλήσω, γιατί, who cares? Επίσης κυριολεκτικά δεν ξέρω κανέναν και ούτε και θέλω να τους μάθω.

Είναι ωραίο που έχουν κατηγορίες για παραδοσιακή latin και μεξικάνικη μουσική, αν και φαντάζει περισσότερο σαν την πρόσκληση που δίνεις στο παιδάκι που δεν το παίζει κανείς απλά για να νιώσει included. Είναι περισσότερο diversity bait για να νιώθουν αυτοί καλύτερα. Γιατί όπως γνωρίζουμε οι Αμερικάνοι χέστηκαν για το οτιδήποτε δεν είναι λευκό, μπλε και κόκκινο. Αλλά κυρίως λευκό.

Grammys

Best Rap Album

Θα καταλήξω με το καλύτερο rap album των φετινών Grammys και τα λόγια του Tyler, The Creator. Εκείνος απέσπασε το βραβείο για το άλμπουμ του ‘IGOR’, το οποίο είχα προηγουμένως συμπεριλάβει στα καλύτερα άλμπουμ του 2019. Πρόκειται προφανώς για ένα θριαμβευτικό άλμπουμ. Οπότε γιατί ο Tyler, The Creator φαινομενικά δεν απόλαυσε τη νίκη του;

Νωρίτερα η CEO των Grammys, Deborah Dugan, η οποία αφαιρέθηκε από τη θέση της μόλις μέρες πριν τη φετινή απονομή, έκανε λόγο για μια κουλτούρα φυλετικής διάκρισης και σεξουαλικώς ανάρμοστης συμπεριφοράς εντός της Ακαδημίας. Κατήγγειλε επίσης περιστατικά διαφθοράς ψήφων και σύγκρουσης συμφερόντων που οδηγεί στην υπερ-προβολή και εκπροσώπιση λευκών και ανδρών καλλιτεχνών. “Δεν είναι καθόλου ασύνηθες για καλλιτέχνες που έχουν σχέσεις με μέλη της επιτροπής, που ενώ βρίσκονται χαμηλά στη λίστα των αρχικών 20 υποψηφίων καλλιτεχνών, να λαμβάνουν υποψηφιότητες επειδή η επιτροπή θέλει να διατηρήσει τις καλές σχέσεις μαζί τους”, είπε χαρακτηριστικά.

Οι καταγγελίες αυτές προφανώς δεν είναι επιβεβαιωμένες αλλά δεν θα με σόκαρε διόλου αν αληθεύανε.

Στα πλαίσια αυτού, ο Tyler, The Creator ερωτήθηκε από δημοσιογράφους πώς νιώθει για όλα αυτά.

“Είμαι στη μέση σχετικά με αυτό. Από τη μια είμαι ευγνώμων που μπορούσα και μόνο να αναγνωριστώ σε έναν κόσμο σαν αυτό. Από την άλλη είναι ψιλο-χάλια που κάθε φορά που κάποιος σαν εμένα- κάποιος που μοιάζει όπως εγώ- κάνει οτιδήποτε που αψηφά την κατηγοριοποίηση, πάντα μπαίνει σε κατηγορίες “rap” ή “urban”.”

“Δεν μ΄αρέσει αυτή η λέξη “urban”. Είναι σαν ένας πολιτικά ορθός τρόπος να με αποκαλέσεις τη λέξη από -ν. Γιατί δεν μπορώ δηλαδή να είμαι pop; Ένα κομμάτι μου νιώθει λες και ο όρος “rap” είναι σαν μια έμμεση προσβολή.”

Ωστόσο ο Tyler, The Creator καθώς εξέφρασε τους προβληματισμούς του, συνέχισε να εκφράζει την ευγνωμοσύνη του για το γεγονός ότι του δόθηκε αυτή η πλατφόρμα και η αναγνώριση για το έργο του.

YouTube video

Αλλά ως πότε τα Grammys, τα Oscars κτλπ. θα επισκιάζονται από την κουλτούρα διαφθοράς και διάκρισης; Ως πότε γυναίκες, μειονότητες και “έγχρωμοι” καλλιτέχνες θα πρέπει να νιώθουν ευγνωμοσύνη μόνο και μόνο που τους δίνεται το δικαίωμα να φανούν, να συμμετέχουν; (όταν αυτό συμβαίνει.)

Τα Grammys δεν με ενδιαφέρουν τελικά γιατί μου φαίνονται αναχρονιστικά. Ένας ξεπερασμένος θεσμός από ξεπερασμένους old, white dudes που επιμένουν να θέτουν όρια και να βάζουν ταμπέλες και κουτάκια σε καλλιτέχνες που προσπαθούν να τα υπερβούν.

Η στιγμή που προσπαθείς να βάλεις τη μουσική σε βολικές και τακτικές κατηγορίες είναι η στιγμή που χάνεις την ουσία του πράγματος. Τον εγγενή υπερβατικό χαρακτήρα της τέχνης.

Item added to cart.
0 items - 0,00