Σε όλους μας έχει τύχει. Η δουλειά, τα οικονομικά, οι υποχρεώσεις, ο καιρός ή κάτι που δεν είχες προβλέψει όπως το να εξαντληθούν τα εισιτήρια πριν καν προλάβεις να πεις “live” μας έχουν αποτρέψει από το να πάμε σε μια συναυλία.
Πρόσφατα ένας τραυματισμός στη μέση με έκανε να χάσω τη συναυλία του Nick Cave. Δεν έχω συμφιλιωθεί ακόμα με την ιδέα ότι δεν πήγα. Ένας πιθανός τίτλος αυτού του άρθρου θα ήταν “Όσα ΔΕΝ είδαμε και ΔΕΝ ακούσαμε στη συναυλία του Nick Cave” (~σιγοκλαίει~). Μετά από αρκετά βράδια στριφογυρίζοντας στο κρεβάτι, ατελείωτες συνεδρίες με τον ψυχολόγο μου και ένα intervention από την οικογένεια και τους φίλους μου, συνειδητοποίησα ότι οκέι, άνθρωποι είμαστε. Συμβαίνει και στους καλύτερους. Πως αντιμετωπίζεις λοιπόν αυτό το τραυματικό γεγονός; Πώς το διαχειρίζεσαι; Με κλάμα. Θυμό. Κοιτώντας απογοητευμένος στον καθρέφτη αισθανόμενος ντροπή και άλλα τέτοια ψύχραιμα. Περνάς μέσα από όλα τα στάδια της θλίψης, άρνηση, οργή, διαπραγμάτευση, κατάθλιψη, αποδοχή. Έπειτα γράφεις έναν οδηγό επιβίωσης FOMO (*fear of missing out).
Ακολουθεί σοβαρή επιστημονική μελέτη με συμβουλές και τρόπους αντιμετώπισης.
Άρνηση
1.Απέφυγε τα social media. Προσποιήσου πως δεν έγινε ποτέ. Διέγραψε τους λογαριασμούς σου στα social. Μην μπεις να δεις φωτογραφίες και άρθρα που μιλούν για το γεγονός της χρονιάς, το οποίο εσύ έχασες. Μετακόμισε σε κάποιο χωριό που δεν πιάνει WIFI και ζήσε το υπόλοιπο των ημερών σου σαν ερημίτης.
2.Πες σε όλους ότι ήταν δική σου επιλογή να μην πας. Έχεις πολύ καλύτερα πράγματα να κάνεις και άκουσες ότι στην τελευταία συναυλία του δεν ήταν και πολύ καλός. Δεν έχασες και τίποτα.
3.Κάψε μπλουζάκια, σπάσε δίσκους. Γενικά άρχισε να αναφέρεσαι στο συγκεκριμένο όνομα ως αυτός-που-δεν-πρέπει-να-κατονομάζεται.
Θυμός
1.Άρχισε να αποφεύγεις τους φίλους σου που πήγαν στη συναυλία και σε συμπεριέλαβαν στο check-in τύπου “μαζί μας στο πνεύμα” ενώ εσύ λιώνεις στο γραφείο. Και εννοείται μην ξαναμιλήσεις στον κολλητό σου που πήγε χωρίς εσένα. Ποιος έχει ανάγκη τέτοιους φίλους;
2.Βάλτα με τον καλλιτέχνη. Καλά και ποιος νομίζει ότι είναι να βάζει τόσο ακριβά το εισιτήριο; Που βρισκόμαστε, στο Μόντε Κάρλο; Εδώ έχουμε κρίση φιλαράκι. Και τι σημαίνει έπαθε βρογχίτιδα και δεν μπορεί να τραγουδήσει; Ωραία συμπεριφορά!
3.Βάλτα με το αφεντικό. Άρχισε να σκέφτεσαι σοβαρά το ενδεχόμενο να παραιτηθείς από τη δουλειά α λα “Fight Club” όταν ο Edward Norton πλακώνει τον εαυτό του στο ξύλο μπροστά στο αφεντικό του. Γιατί όχι, δεν μπορείς να κάτσεις παραπάνω στο γραφείο σήμερα.
4.Βάλτα με το ελληνικό κράτος. Ανάθεμα την κρίση και τον Τσίπρα και τα μνημόνια. Ούτε σε μια συναυλία δεν μπορούμε να πάμε δηλαδή!
Διαπραγμάτευση
1.Πες στον εαυτό σου ότι κάποια στιγμή θα ξανάρθει και θα τον δεις ζωντανά στη σκηνή. (Παρόλο που απεβίωσε πέρσι, το συγκρότημα διαλύθηκε και ανακοίνωσε πως θα είναι η τελευταία συναυλία της καριέρας του έβερ). Θα ξανάρθει μωρέ!
2.Πείσε τον εαυτό σου πως την επόμενη φορά (που θα υπάρξει – βλέπε πάνω -) θα είσαι έτοιμος. Θα πας να στηθείς στην ουρά για τα εισιτήρια από τις 5 το πρωί, θα αρχίσεις να μαζεύεις λεφτά από τώρα και βρέξει-χιονίσει θα είσαι εκεί. Ή ακόμα καλύτερα, εσύ θα τους δεις στο εξωτερικό γιατί είσαι κιούλ!
3.Προσποιήσου πως δεν σου άρεσε και τόσο ο συγκεκριμένος καλλιτέχνης. Πείσε τον εαυτό σου ότι οκέι, καλός ο τάδε αλλά εσύ είσαι ψαγμένος και δεν μπορείς να ακούς αυτά που ακούνε όλοι. Εξάλλου η μπάντα του φίλου σου που είχες δει live, εσύ και η μαμά του, ήταν πολύ καλύτερη και κάποια μέρα όταν γίνουν διάσημοι θα μπορείς να πεις ότι ήσουν ο πρώτος που πήγε σε συναυλία τους.
Κατάθλιψη
1.Παρακολούθησε τη βροχή από το παράθυρο και άκου θλιμμένα τραγούδια που σε κάνουν πιο θλιμμένο μέχρι να αποδεχθείς το γεγονός ότι η συναυλία ακυρώθηκε λόγω ανωτέρας βίας.
2.Κουλουριάσου σε μια μπάλα γυμνός στο πάτωμα και αναπόλησε όλες τις στιγμές που θα μπορούσες να ήσουν καλύτερος άνθρωπος, ο άνθρωπος που πάει σε συναυλίες και δεν τις χάνει επειδή πονάει η μεσούλα του και έπρεπε να πάθει λουμπάγκο στα 26.
3.Πάρε, κλαίγοντας, την απόφαση να μην ξαναπάς σε συναυλία, να μην ξανακούσεις μουσική και να μην ξαναχορέψεις ποτέ, γιατί τα ένοχα πόδια δεν έχουν ρυθμό. Δεν σου αξίζει.
Αποδοχή
Σκούπισε τα δάκρυα σου, φίλε μου. Σε όλους μας έχει συμβεί. Και όσο κι αν νιώθεις ένα είδος προσωπικής προδοσίας προς τον εαυτό σου, τον καλλιτέχνη και το ανθρώπινο είδος, θα υπάρξουν άλλες συναυλίες. Τι κι αν δεν ζούσες για να πας σε συναυλία των Beatles; Ζεις στην εποχή του Ίντερνετ, του YouTube και στην εποχή που ο Nick Cave κάνει τρεις συναυλίες το χρόνο στην Ελλάδα. Δεν πήγες σε αυτή τη συναυλία, θα πας στην επόμενη. Το να πας σε μια συναυλία είναι εκπληκτική εμπειρία ωστόσο η ζωή μερικές φορές έχει άλλα πλάνα. Η μουσική όμως είναι μέσα σου, στη συλλογή με τα βινύλια σου, στο λογαριασμό σου στο Spotify, στο αγαπημένο σου δισκάδικο και στο λατρεμένο σου στέκι. Η μουσική είναι παντού!