Στο πέμπτο Summer Nostos Festival του Κέντρου Πολιτισμού Ιδρύματος Σταύρος Νιάρχος περάσαμε μια υπέροχη βραδιά με τον Andrew Bird και τη Soap & Skin.
Ήταν η δεύτερη μέρα του Summer Nostos Festival, μια ζεστή καλοκαιρινή βραδιά, πλάι στο κανάλι του ΚΠΙΣΝ. Στη σκηνή που είχε στηθεί πάνω στο νερό περιμέναμε να ακούσουμε τους instrumental πειραματισμούς της Soap & Skin. Την ίδια ώρα που μόλις ένα δρόμο μακριά θα έπαιζαν οι Alice in Chains στην Πλατεία Νερού.
Η ατμόσφαιρα φαντάζει ειδυλλιακή. Δεν είναι τόσο το μπυρο-σπρωξίδι που θα ζούσες απέναντι στην Πλατεία (καλό κι αυτό, δε λέω). Εδώ νιώθεις πιο κυριλέ. Σου βγαίνει ένας ακραίος ελιτισμός. Από ούγγανος που φωνάζει και έχει μονίμως το κινητό για να τραβάει βίντεο αισχρής ποιότητας αρχίζουν ξαφνικά να σε ενοχλούν τα πιο μικρά πράγματα. Τύπου γιατί αυτοί ψυθιρίζουν δυνατά, δεν σέβονται και κάτι τέτοια σοβαροφανή. Νιώθεις λίγο περήφανος που στην Αθήνα έχεις ένα τόσο όμορφο μέρος. Και τί καθαρά και πόσο οργανωμένα και είμαστε τελικά λίγο πολιτισμένοι. Και ύστερα σε λούζει ένας κρύος ιδρώτας και σκέφτεσαι “για πόσο ακόμα;”. Anyway…
Στα του φεστιβάλ. Το Summer Nostos Festival είναι ένας εξαιρετικός θεσμός που αξιοποιεί ένα από τα ωραιότερα σημεία της πόλης για συναυλίες και όχι μόνο, και το κάνει δωρεάν. Φέτος θα διαρκέσει από τις 23 μέχρι τις 30 Ιουνίου με αρκετά αξιόλογα μουσικά και θεατρικά δρώμενα.
Τη Δευτέρα 24/6 εμφανίστηκαν σε δύο σκηνές του ΚΠΙΣΝ δύο πολύ ενδιαφέροντα ονόματα της σύγχρονης μουσικής και πολύ διαφορετικά μεταξύ τους. Από τη μια ήταν η Αυστριακή experimental Soap & Skin που ίσως πήρες χαμπάρι στο soundtrack της πρώτης σεζόν του Dark. Από την άλλη είχαμε τον indie Αμερικάνο Andrew Bird.
Soap & Skin
Η εξαιρετική χροιά της Anja Plaschg σε ταξιδεύει αμέσως σε έναν ταυτόχρονα σκοτεινό και μαγευτικό κόσμο. Πρόκειται για την Αυστριακή καλλιτέχνιδα του πειραματικού μουσικού project Soap & Skin. Μουσική prodigy από την ηλικία των 6, βαφτίστηκε από το κοινό ως “Wunderkind” ύστερα από μόλις μερικές συναυλίες. Το πρώτο της άλμπουμ με τίτλο ‘Lovetune For Vacuum’ κυκλοφόρησε το 2009 και το 2012 ακουλούθησε το ‘Narrow’. Μόλις στα 29 της έχει φτάσει ήδη στο πικ της καριέρας, έγινε μητέρα, αποσύρθηκε για έξι χρόνια από το δημόσιο βίο και τώρα επιστρέφει με το τρίτο της δίσκο. Θλιμμένη, συνεσταλμένη και ευάλωτη εκθέτει τα τραύματα, τον πόνο και τα προσωπικά της ζητήματα στα τραγούδια της. Με τρόπο άμεσο και ονειρικό.
Η φωνή της συνοδεύεται από μια κλασική ορχήστρα και την ίδια στο πιάνο και η εύθραυστη παρουσία της μοιάζει ρευστή σαν τα ιριδίζοντα νερά που την περιβάλλουν. Με στοιχεία industrial, dark wave και νεοκλασικισμούς η μουσική της δεν μπορεί να χωρέσει σε μια κατηγορία. Ambient; Electronica; Και η ομπρέλα της πειραματικής μουσικής φαντάζει τεράστια αλλά και μικρή για να τη χαρακτηρίσει. Λέει πως δεν είναι στην καλύτερη φόρμα σήμερα και απολογείται μελαγχολικά. Είναι δύσκολο να φανταστείς ποιά είναι η καλή της φόρμα αν αυτή είναι η κακή. Νομίζω είναι η κλασική περίπτωση τελειομανίας που απλά δεν έχεις ιδέα πόσο καλός είσαι, στην χειρότερη σου μέρα. Κλείνει με ένα υπέροχο και ελαφρώς θλιμμένο “What A Wonderful World’ του Louis Armstrong.
Andrew Bird
Γύρω στις 22.00 αρχίζουμε να κατευθυνόμαστε προς το ξέφωτο για τον Andrew Bird. Ο Αμερικάνος πολυοργανίστας και τραγουδιστής δημιουργεί βαθειά αφηγηματική μουσική. Από το 1996 έχει κυκλοφορήσει 15 στούντιο άλμπουμ καθώς και μια εντυπωσιακή κολεξιόν από EP και live albums. Από swing, folk και indie rock δεν φαίνεται να υπάρχει κάτι που δεν μπορεί να κάνει ο Andrew Bird. Σε μια διαρκή δημιουργική αναζήτηση έρχεται για πρώτη φορά στην Ελλάδα με τον τελευταίο του δίσκο ‘My Finest Work Yet’. Ο εν μέρη χιουμοριστικός και αυτοσαρκαστικός και εν μέρη φοβερά ειλικρινής τίτλος του άλμπουμ είναι ενδεικτικός ενός ολοκληρωμένου και συνειδητοποιημένου έργου. Και πόσο ταιριαστό να παρουσιαστεί στην Ελλάδα, αφού τα τραγούδια του έχουν επηρεαστεί από την ελληνική μυθολογία. Μέσα στο δίσκο κυριαρχεί το πολιτικό σχόλιο. Η ταυτότητα του πολίτη μέσα σε μια διχαστική κοινωνική και πολιτική πραγματικότητα. Ο εθισμός του ανθρώπου στο να υποφέρει, όπως βγαίνει από το κομμάτι “Sisyphus”.
Κι όμως μέσα από μια στρατευμένη μουσική ο Andrew Bird καταφέρνει να είναι μια ευχάριστη νότα στο αποψινό Summer Nostos Festival. Με τα χαρακτηριστικά σφυρίγματά του, το καυστικό χιούμορ και τη folk διάθεση είναι απολαυστικός, από αυτή τη γωνία στο γρασίδι του ξέφωτου του λαμπερού ΚΠΙΣΝ.
Το πρόγραμμα του Summer Nostos Festival θα συνεχιστεί με Balthazar, Neneh Cherry, Low και πολλούς ακόμα μέχρι την Κυριακή 30/6.
Αν βρίσκεσαι στην Αθήνα και έχεις μερικές βραδιές ελεύθερες στο προτείνω ανεπιφύλακτα. Προμηθεύσου με μπύρες ή κρασί (αν είσαι λόγιος σαν εμένα), απαραίτητα παρεό ή ψάθα για το γρασίδι και πέρνα ένα φουλ ευχάριστο βράδυ στους κήπους του Ιδρύματος, στο Summer Nostos Festival.