Οι Allah-Las επέστρεψαν δισκογραφικά με καινούριο άλμπουμ το οποίο θα ακούσουμε και live στο Fuzz Club στις 24 Οκτωβρίου.
Οι Allah-Las ξεκίνησαν στην Καλιφόρνια το 2008. Ο ήχος τους θα έλεγε κανείς είναι η επιτομή του Cali coolness. Easy-going surf rock, με ψυχεδελικά 70ς undertones και ανέμελα cool κομμάτια. Φέρνουν στο νου παραλίες και Καλιφορνέζικο ήλιο. Υπάρχει μια τάση προς την ονειρικότητα, το ρομαντισμό, την ελαφριά διάθεση και μια τρυφερή μελαγχολία. Ωστόσο μουσικά οι Allah-Las δεν είναι τουρίστες. Η δουλειά είναι solid και υποδηλώνει σοβαρούς μουσικούς. Η διάθεση είναι χαλαρή αλλά η τεχνική είναι εκεί.
Το 2011 κυκλοφόρησαν την πρώτη τους δουλειά, το 7-ιντσο “Catamaran/Long Journey”, με παραγωγό το Nick Waterhouse. Σύντομα, το Σεπτέμβρη του 2012, ήρθε και το ντεμπούτο ομώνυμο άλμπουμ τους ‘Allah-Las’ και πάλι σε συνεργασία με τον Waterhouse. Και αν και έχουν προχωρήσει από τις μέρες της γνωριμίας τους στο legendary δισκάδικο Amoeba στη Sunset οι επιρροές από τα πρώτα ακούσματα και τα υπόγεια jamming sessions είναι φανερά. H 60s pop των The Zombies και The Kinks και η soul και funk του Arthur Lee.
‘Worship The Sun’
Ύστερα από μια σύντομη περιοδεία οι Allah-Las επιστρέφουν στο στούντιο όπου και ηχογραφούν το δεύτερο άλμπουμ τους ‘Worship The Sun’ (2014). Τόσο ο τίτλος όσο και το περιεχόμενο είναι ενδεικτικά των West Coast vibes που πλέον γίνεται το σήμα κατατεθέν της μπάντας. Αντλώντας έμπνευση πάντοτε από τη γενέτειρά τους, το Λος Άντζελες, αλλά και από νέα μέρη και εμπειρίες από την περιοδεία τους. Ο δίσκος στέφεται με επιτυχία και οι Allah-Las μεσουρανούν.
‘Calico Review’
Με το τρίτο τους άλμπουμ οι Allah-Las φαντάζουν ένα σχήμα πιο ώριμο και ολοκληρωμένο. Με σιγουριά και αυτοπεποίθηση ως προς την κατεύθυνση της μπάντας. Η προσέγγιση σε κάθε κομμάτι αλλάζει ώστε να αντικατοπτρίσει την οπτική του κάθε μέλους ξεχωριστά, ωστόσο διατηρώντας με έναν αναπάντεχο και ευχάριστο τρόπο τη συνεκτικότητα του δίσκου. Αντανακλά επίσης το ιδιαίτερο ταλέντο της μπάντας στην αυτοσυγκράτηση.
Έτσι, έχεις κομμάτια όπως το “Famous Phone Figure” με τα ντραμς του Matthew Correia να σκιαγραφούν προσεκτικά ένα μοτίβο από τρεις νότες. Χωρίς όμως να στριμώχνει τις ευαίσθητες χορδές από βιολί και τα πλήκτρα. Αλλού, στο “High & Dry” o Correia καταπιάνεται με τα φωνητικά. Ενώ στο “Roadside Memorial” η φωνή ανήκει στον Pedrum Siadatian που βρίσκει νέους τρόπους να ταιριάξει τα μουσικά του ταλέντα με την εξαίρετη στιχουργική. Άμεση και ταυτόχρονα αμερόληπτη, πρόσχαρη αλλά την ίδια στιγμή θλιμμένη. Το αποτέλεσμα είναι ένας δίσκος ατμοσφαιρικός, με μια φυσική συνέχεια μεταξύ των κομματιών του.
‘Lahs’
Ο νέος δίσκος των Allah-Las κυκλοφόρησε φέτος τον Οκτώβρη. Με 12 φωτογραφίες τραβηγμένες από τον ντράμερ, Matt Correia, είναι ένα νοσταλγικό πορτρέτο της αγαπημένης τους Καλιφόρνια. Δώδεκα καρτ-ποσταλ που έχουν πάρει τα ονοματά τους από τα κομμάτια του δίσκου. Ηχητικά το άλμπουμ σίγουρα αποκλείνει από αυτό του ντεμπούτο τους. Εδώ θα βρεις λιγότερα surf rock στοιχεία και περισσότερο τους ήχους της Βραζιλίας και της Κεντρικής Αμερικής με την ψυχεδέλεια των early 60s αυτή τη φορά. Κομμάτια όπως τα κεφάτα και ξέγνοιαστα “Prazer Em Te Conhecer” (Nice to Meet You) και “Pleasure,” είναι εξ’ολοκλήρου στα Πορτογαλλικά και τα Ισπανικά αντίστοιχα. Από την άλλη έχεις ένα εξαιρετικό ποπ “Keeping Dry”. Προχωρώντας όμως ακούς psych-rock κομμάτια όπως το “Light Yearly” και το “Star”. Το τελευταίο με ένα αξιοσημείωτο και κρυστάλλινο κιθαριστικό σόλο.
Ωστόσο και πάλι εδώ η μαγεία (και ίσως το downside) βρίσκεται στην αρμονικότητα του δίσκου ως σύνολο. Το ένα κομμάτι αναμειγνύεται τόσο τέλεια με το επόμενο, που δίνει την εντύπωση μιας αδιάκοπης τελετουργίας. Το αρνητικό είναι πως το κοινό ίσως δυσκολευτεί να ξεχωρίσει τα κομμάτια από την πρώτη ακρόαση. Εκτός αυτού έχεις λιγότερα dance bops εδώ και περισσότερο ένα άλμπουμ που θέλεις να κάτσεις να ακούσεις και να αναλύσεις σχολαστικά. Κατ’ αυτό τον τρόπο ίσως κάποιους τους ξενίσει αυτό, ιδίως αν περιμένουν κομμάτια χαρακτηριστικά, σαν το “Catamaran”.
Εγώ, θα πω πως τα laid-back και retro vibes σε συνδυασμό με την ξεκούραστη συνοχή είναι που κάνουν το ‘Lahs’ να ξεχωρίζει.
Οι Allah-Las γενικά είναι μια συνεπής μπάντα. Αληθινοί στο όραμα τους και με τίμια άλμπουμ, που αν μη τι άλλο ακούγονται ξανά και ξανά, ευχάριστα και χωρίς να κουράζουν. Live επίσης είναι εξαιρετικοί. Αφού, καταφέρνουν να σου μεταφέρουν όλη αυτή τη χαλαρή Καλιφορνέζικη στάση. Ίσως γι αυτό τους αγαπάμε τόσο πολύ στην Ελλάδα. Όσες φορές τους έχω δει πάντα περνάμε πολύ ωραία. Και λέω περνάμε, γιατί αυτό που βγαίνει προς τα έξω είναι πως και εκείνοι περνάνε όσο καλά όσο το κοινό. Θα το ονόμαζα συνέργεια.