Το 1969 είναι μια από τις πιο σημαντικές χρονιές στην ιστορία της ποπ μουσικής.
Οι Μπιτλς ηχογραφούν για τελευταία φορά (Let It Be και Abbey Road); χιλιάδες κόσμος μαζεύονται στο φεστιβάλ του Γούντστοκ σε μια εκδήλωση που θα μείνει στην ιστορία ως η κορυφαία εκδήλωση του κινήματος των χίπις. Οι Who κυκλοφορούν το Tommy. Οι Led Zeppelin ξεκινούν την δισκογραφία τους με τα δύο πρώτα τους άλμπουμ και θα γίνουν το μεγαλύτερο συγκρότημα των 80ς. O Τζιμ Μόρισον και ο Τζίμι Χέντριξ είναι στον δρόμο τους έξω από αυτό τον κόσμο και προς την αιωνιότητα…
Από την άλλη πλευρά ο Ντέιβιντ Μπάουι έχει περάσει τα 60ς προσπαθώντας να βρει την φωνή του.
Έχει το ταλέντο, την εξυπνάδα, τις επιρροές αλλά ακόμα δεν έχει βρει την επιτυχία. Όμως ένα άλλο, κοσμοιστορικό, γεγονός θα αλλάξει τα δεδομένα: η προσελήνωση του Apollo 11. Όντας ήδη υπό την επιρροή του 2001: A Space Odyssey του Στάνλει Κιούμπρικ, o Μπάουι βλέπει όλη την ένταση και την αναμονή για την πρώτη προσελήνωση ως την έμπνευση που έψαχνε όλα αυτά τα χρόνια.
Γοητευμένος από την ιδέα πως υπάρχει ζωή “εκεί έξω” και βασισμένος στην προσωπική του εμπειρία ως outsider, ένας άνθρωπος που νιώθει πιεσμένος μέσα στα συγκεκριμένα κοινωνικά πλαίσια της εποχής, θα γράψει το Space Oddity, ένα τραγούδι που όχι μόνο θα γίνει η πρώτη του μεγάλη επιτυχία αλλά θα καθορίσει την καριέρα και κατ’επέκταση την εξέλιξη της ποπ μουσικής.
Ο Tony Visconti, παραγωγός του Μπάουι, θα αρνηθεί να δουλέψει στο τραγούδι γιατί το θεωρούσε απλά ως ένα φθηνό τρικ προς εξαργύρωση λόγω της προσελήνωσης. Και δεν ήταν ο μόνος που το θεώρησε αυτό. Το BBC θα χρησιμοποίησει το τραγούδι ως το βασικό σάουντρακ την εβδομάδα της προσελήνωσης. Το Space Oddity θα φτάσει στο νο.5 των βρετανικών τσαρτς και αμέσως μετά θα ξεχαστεί. Όταν ο Μπάουι κυκλοφόρησε το Space Oddity άλμπουμ τον Σεπτέμβριο του ‘69 το μόμεντουμ είχε πλέον χαθεί.
Μόνο που το τραγούδι δεν ήταν για την προσελήνωση.
Ήταν ένα προσωπικό τραγούδι. Για την απομόνωση, την ανεύρεση εσωτερικής ηρεμίας, την εξάρτηση από ναρκωτικές ουσίες. Ο Μπάουι είχε πει σχετικά (Classic Rock, 2012): “It was the sense of isolation I related to(…). I found the whole thing amazing. I was out of my gourd, very stoned when I went to see it – several times – and it was really a revelation to me. It got the song flowing.”
Γι’αυτό το Space Oddity έγινε το σημείο αναφοράς για τον Μπάουι.
Αυτή η αίσθηση μοναξιάς και απομόνωσης θα είναι πάντα εκεί. Και ο Major Tom – ο πρωταγωνιστής της ιστορίας του Space Oddity – μια φιγούρα που τόσο ο Μπάουι, αλλά και οι οπαδοί του θα ταυτιστούν περισσότερο μαζί του. Και όταν ήρθε το τέλος των 70ς και ο Μπάουι θα επιλέξει να προχωρήσει σε πιο εμπορικά μονοπάτια, θα πάει πάλι πίσω στον Major Tom για να κλείσει την πιο σημαντική περίοδο της καριέρας του. Το Ashes to Ashes δεν αφήνει περιθώρια για παρερμηνείες. Ο Μπάουι αποκαλεί τον Major Tom junkie και εμείς, οι οπαδοί του, θα έπρεπε να ακούσουμε τις μανάδες μας και να μην μπλέξουμε μαζί του. Το αστείο είχε τελειώσει.
Όχι ακριβώς όμως. Μετά τα 80ς ο Μπάουι ήθελε να ξαναγυρίσει σε πιο δημιουργικές κατευθύνσεις. Θα επιστρέψει λοιπόν, στον Major Tom για έμπνευση με το Hallo Spaceboy του 1995. Και το 2016 μας αποχαιρετά με το Blackstar, όπου ειδικά το βίντεο βρίθει από αναφορές σχετικές με τον Major Tom. Μαζί με την ελπίδα πως θα συνεχίσουμε να εκφράζουμε τους εαυτούς μας στην προσωπική τους διαμάχη για δημιουργικότητα και ελευθερία.
Απ’αυτή την άποψη το Space Oddity είναι ένα τραγούδι που άλλαξε την μουσική.
Original Source: PopMart 2.0