Whatever happened to our rock ‘n’ roll? Ξαναβρήκαμε την rock ‘n’ roll διάθεσή μας με το καινούριο άλμπουμ των Black Rebel Motorcycle Club!
Ύστερα από 20 χρόνια καριέρας και εφτά άλμπουμ οι Black Rebel Motorcycle Club επιστρέφουν με το “Wrong Creatures”.
Η psych-rock μπάντα από το Σαν Φρανσίσκο της Καλιφόρνια σχηματίζεται το 1998 και αρχικά παίρνει το όνομα The Elements. Λόγω του ότι υπήρχε άλλο ένα συγκρότημα με το ίδιο όνομα, αναγκάζονται να επαναπροσδιορίσουν την ταυτότητα τους. Παίρνοντας το όνομα τους από την συμμορία μοτοσυκλετιστών του Marlon Brando στην ταινία “The Wild One” του 1953 γίνονται οι Black Rebel Motorcycle Club. Τα μέλη του “club” είναι ο Peter Hayes (πρώην μέλος των Brian Jonestown Massacre) στα φωνητικά και την κιθάρα, ο Robert Levon Been, μπάσο, κιθάρα και φωνητικά και στα drums η Leah Shapiro. (Ο original drummer Nick Jago αποχώρησε το 2008).
B.R.M.C
Το 2001 κυκλοφορεί το πρώτο άλμπουμ των Black Rebel Motorcycle Club, με τίτλο τα αρχικά τους “B.R.M.C”. Με αυτό παίρνουν και εκείνοι μέρος στο garage rock revival κίνημα των 2000ς. Με έντονες επιρροές από την classic hard rock των Led Zeppelin, αλλά και πιο αργό psychedelic rock, space rock και noise pop ήχο και έμπνευση από μπάντες όπως The Verve, Sonic Youth, Dinosaur Jr και Jesus and the Mary Chain. Ο δίσκος αποτελεί ένα πολύ δυνατό ντεμπούτο για τους BRMC. Ξεχωρίζουν τα κομμάτια “Spread Your Love”, “Love Burns” και “Whatever Happened to My Rock ‘n’ Roll”. Αν και ολόκληρο το άλμπουμ είναι, από κάθε άποψη, φοβερό.
Ακολουθεί το “Take Them On, On Your Own” το 2003. Αρκετά πιο σκοτεινό με πιο σκληρό rock ήχο και ορισμένους πιο πολιτικοποιημένους στίχους. Θεωρήθηκε σε γενικές γραμμές ως λιγότερο επιτυχημένο από το πρώτο τους. Στο ίδιο διάστημα μια συναυλία των Black Rebel που επρόκειτο να πραγματοποιηθεί στο 150-ετών Leeds Town Hall ακυρώνεται mid-set καθώς υπήρχε ανησυχία ότι μπορεί να καταρρεύσει το δάπεδο. Έκτοτε οι Black Rebel συχνά αναφέρονται ως “η μπάντα που έσπασε το πάτωμα”.
Howl
Το 2005 κυκλοφορεί το “Howl”. Ένας δίσκος που αποκλίνει σημαντικά από το γνώριμο rock ήχο των BRMC και τη θέση του παίρνει ένας πιο stripped-down folk σε στυλ Americana. Οι κριτικές για το “Howl” (αναφορά στο ομότιτλο ποίημα του Allen Ginsberg) είναι αρκετά διχασμένες με κάποιους κριτικούς να το θεωρούν βαρετό και χωρίς-έμπνευση. Αν και πολλοί έσπευσαν να δηλώσουν ότι το άλμπουμ ήταν μια πρωτότυπη αποχώρηση από το συνηθισμένο για την μπάντα. (Το 2010 σε ένα τεύχος του NME αφιερωμένο σε cult άλμπουμ, ο Gus Garvey των Elbow αποκάλεσε τον δίσκο ως το “χαμένο” του άλμπουμ).
Πριν την οριστική αποχώρηση του Nick Jago (που δεν συμμετείχε κατά την δημιουργία του “Howl” παρά μόνο στο τελευταίο track) από το συγκρότημα καταφέρνει να ηχογραφήσει για το “Baby 81”(2007), το τέταρτο άλμπουμ των Black Rebel. Ο δίσκος που ίσως ποτέ δεν φτάσει το επίπεδο του “B.R.M.C” καταφέρνει ίσως κάτι καλύτερο : να τους βγάλει (προσωρινά) από το δημιουργικό αδιέξοδο, έπειτα από δύο μέτρια άλμπουμ, αρκετές εσωτερικές εντάσεις μεταξύ των μελών και μια γενικότερα ηττημένη διάθεση.
Οι “Kings of Cool” (που θεωρούνταν μια εποχή αρκετά ahead-of-their-time και πιο cool από συγχρόνους τους όπως οι Strokes ή οι Kings of Leon) οπλισμένοι με πέτσινα, οργισμένες κιθάρες και ίχνη από blues επιστρέφουν με ένα άλμπουμ που μοιάζει να είναι η φυσική συνέχεια του πρώτου τους. Έπειτα, το 2008 μέσω ενημερωτικού δελτίου στο MySpace, ανακοινώνεται το αποκλειστικά instrumental, ανεξάρτητο άλμπουμ “The Effects of 333”. Την ίδια χρονιά η touring drummer των Raveonettes Leah Shapiro γίνεται η καινούρια drummer των BRMC.
Beat The Devil’s Tattoo
Σε μια (ίσως λίγο απελπισμένη) προσπάθεια να αναβιώσουν το μεγαλείο του “B.R.M.C”, κάτι που πήγε να γίνει και με το “Baby 81”, το 2010 οι Black Rebel κυκλοφορούν το έκτο άλμπουμ τους με τίτλο “Beat The Devil’s Tattoo”. Κανείς δεν λέει πως ένα καλό rock&roll άλμπουμ χρειάζεται να είναι απαραίτητα πρωτότυπο ή αυθεντικό. Αλλά αν η αυθεντικότητα βραβευόταν το συγκεκριμένο άλμπουμ δεν θα έπαιρνε και το πρώτο βραβείο. Ούτε το δεύτερο. Με τραγούδια όπως το ομώνυμο “Beat The Devil’s Tattoo”, το οποίο ακούγεται σε κάθε wannabe-badass ταινία και σειρά που σέβεται τον εαυτό της και το mid-tempo, Velvet Underground-style “Evol” τουλάχιστον προσπαθεί. Προσωπικά, πιστεύω πως το άλμπουμ δεν είναι κακό. Όμως δυστυχώς οι BRMC θα βρίσκονται, ίσως για πάντα, στην σκιά του πρώτου και καλύτερου δίσκου τους. Την επιτυχία του οποίου για αδιευκρίνιστους λόγους δεν έχουν καταφέρει ακόμα να επαναλάβουν.
Μετά τον τραγικό θάνατο του Michael Been, πατέρα του Robert Levon Been και παραγωγού, ηχολήπτη και μέντορα της μπάντας, το άλμπουμ του 2013 “Specter at the Feast” αποτελεί έναν τρόπο να τον θρηνήσουν και να τιμήσουν την μνήμη του. Για αυτό το λόγο οι λιγάκι κλισέ (αλλά καλές) μπαλάντες όπως το “Lullaby” και “Some Kind of Ghost”, όπου ο Been ψιθυρίζει “Sweet lord, I’m coming home for good”, είναι κατανοητές. Ακόμα, το 80ς hit κομμάτι “Let The Day Begin”, με το οποίο ανοίγει ο δίσκος, αποτελεί cover του τραγουδιού της παλιάς μπάντας του πατέρα του Been, τους “The Call”.
Wrong Creatures
Και κάπως έτσι φτάνουμε στο σήμερα, όπου οι Black Rebel επιστρέφουν ύστερα από πέντε χρόνια με ένα ακόμα άλμπουμ, το “Wrong Creatures”. Οι BRMC είναι φυσικά ένα καλό, solid συγκρότημα. Θυμάμαι στο live τους, στην Αθήνα, το 2014 μας χάρισαν ένα τίμιο δίωρο. Κατά τη διάρκεια του οποίου η ενέργεια τους δεν έπεσε ούτε δευτερόλεπτο. Περάσαμε καταπληκτικά, το κοινό και η ίδια η μπάντα. Είναι επαναστάτες. Ωστόσο, το πρόβλημά τους είναι πως, όπως και ο χαρακτήρας του Brando στο “The Wild One”, δεν είναι πολύ ξεκάθαρο, ούτε για τους ίδιους, απέναντι σε τι ακριβώς επαναστατούν. Η μακροβιότητα τους μοιάζει να είναι περισσότερο αποτέλεσμα επιμονής παρά κάποιου βαθύτερου οράματος. Παρόλα αυτά έχουν αντέξει. Και το ότι κυκλοφορούν το όγδοο άλμπουμ τους το 2018 δεν είναι μικρό επίτευγμα με τα όσα πάνω-κάτω έχουν περάσει.
Όμως πόσο καλός είναι τελικά ο νέος τους δίσκος;
Αρκετά καλός! Το “Wrong Creatures” παρά το ότι δεν σφύζει από νέες ιδέες έχει αρκετές ωστέ να το κάνει ενδιαφέρον και worth-it. Παραγωγός είναι ο Nick Launay, παλιός συνεργάτης του Nick Cave & The Bad Seeds. Kαι αυτό φαίνεται σε ολόκληρο το άλμπουμ. Έχει κάτι το Cave-ίστικο, διατηρώντας πάντα το δερματινο-φορεμένο χαρακτήρα των Black Rebel Motorcycle Club.
Από την αρχή με το σκοτεινό και σινεματικό “DFF” οι Black Rebel φαίνεται να πατούν γερά στα πόδια τους. Συνεχίζουν με αυτοπεποίθηση σε πιο κλασσικό, rock ύφος με τα “Spooks” και “King of Bones”. Σε αντίθεση με το πρώτο single του δίσκου “Little Thing Gone Wild” το οποίο τείνει προς τον πιο χαρακτηριστικό BRMC, garage ήχο, το κομμάτι “Echo” είναι πιο λιτό και ατμοσφαιρικό, φέρνοντας στον νου όπως υποδηλώνει και ο τίτλος, τη μουσική των Echo&The Bunnymen. H shoegaze, ψυχεδέλεια του “Calling Them All Away” αποτελεί άλλη μια ευχάριστη έκπληξη του “Wrong Creatures”. Όπως και το παιχνιδιάρικα creepy βαλς του “Circus Bazooko”. Ο δίσκος καταλήγει σε ένα πληγωμένο, πιανιστικό κρεσέντο με το “All Rise”.
Ενδεχομένως κάτι να λείπει ακόμα από τη μουσική των BRMC. Περισσότερο στιχουργικό βάθος ή μια πιο ουσιαστική, μουσική αφοσίωση; Όμως το πείσμα τους φαίνεται να έχει αποδώσει τελικά. Το “Wrong Creatures” σε αφήνει με μια ικανοποίηση που αναζητούσαμε από την εποχή του “B.R.M.C”.
Αναλυτικά η track list του δίσκου είναι:
- ‘DFF’
- ‘Spook’
- ‘King of Bones’
- ‘Haunt’
- ‘Echo’
- ‘Ninth Configuration’
- ‘Question of Faith’
- ‘Calling Them All Away’
- ‘Little Thing Gone Wild’
- ‘Circus Bazooko’
- ‘Carried From The Start’
- ‘All Rise’